Όλοι και όλες στην μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 28 του Φλεβάρη.
Όλοι και όλες στην μάχη για να τιμωρηθούν οι πραγματικοί υπαίτιοι του εγκλήματος, για να μην περάσει η συγκάλυψη.
Συναδέλφισσα/ε.
Στις 28 του Φλεβάρη συμπληρώνονται δύο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών όπου 57 συνάνθρωποι μας έχασαν την ζωή τους εξαιτίας της λογικής του κόστους οφέλους που υπηρετεί η ίδια η Ε.Ε., η κυβέρνηση, οι προηγούμενες κυβερνήσεις ανεξαρτήτου απόχρωσης . Μια λογική που έχει ως σκοπό να υπηρετεί την διασφάλιση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων σε κάθε κλάδο και αντιμετωπίζει την ασφάλεια μέσα στους χώρους εργασίας, στις μεταφορές, ως κόστος που δημιουργεί εμπόδια στην απρόσκοπτη κερδοφορία τους.
Δύο χρόνια μετά και οι αιτίες που οδήγησαν σε αυτό το έγκλημα είναι ακόμα εδώ, η κατάσταση στο σιδηρόδρομο είναι ίδια και χειρότερη. Όλο και πιο συχνά ακούμε συρμούς του μετρό, του προαστιακού να παίρνουν φωτιά, να σταματάνε λίγο πριν την σύγκρουση αφού κινούνται στις ίδιες ράγες.
Αυτό το αδυσώπητο κυνήγι του κέρδους είναι που κάνει το ίδιο το κράτος στο να μην παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο πρόληψης, αφού αυτά κοστίζουν, στην αντιμετώπιση φυσικών φαινομένων ακόμα και όταν υπάρχει προειδοποίηση από τους ειδικούς, όπως γίνετε αυτή την περίοδο στην Σαντορίνη, όπου πάλι μιλάνε για ατομική ευθύνη και ρίχνουν το βάρος και το κόστος της αντιμετώπισης στο λαό.
Δύο χρόνια μετά και συνεχίζουν με χυδαίο τρόπο να συγκαλύπτουν το έγκλημα όλοι τους, κυβέρνηση, Ε.Ε., HELLENIC TRAIN και για να μην τιμωρηθούν οι ένοχοι αλλά και για να αποπροσανατολίσουν από τις αιτίες του εγκλήματος, από το πως δηλαδή στο 2023 βρέθηκαν 2 αμαξοστοιχίες στις ίδιες ράγες.
Δύο χρόνια μετά όμως η οργή και η αγανάκτηση είναι ακόμα εδώ και φουντώνει. Αυτό έδειξαν οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα αλλά και στην Λαμία και Αταλάντη μετά το κάλεσμα του συλλόγου «συγγενών θυμάτων των Τεμπών», συγκεντρώσεις στις οποίες και εμείς δώσαμε το παρών.
Συγκεντρώσεις που απέδειξαν ακόμα μια φορά πως το παραμύθι της κυβέρνησης και όλων όσων προσπαθούν να μην θίξουν τα ιερά και τα όσια της «απελευθέρωσης» και στις μεταφορές, ότι δεν περνάει.
Συγκεντρώσεις που βροντοφώναξαν «το έγκλημα αυτό να μην συγκαλυφθεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή».
Αυτή η οργή και αγανάκτηση είναι ακόμα εδώ και φουντώνει γιατί αυτό το έγκλημα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Φουντώνει γιατί η ακρίβεια τσακίζει κόκκαλα και οι αυξήσεις στον κατώτατο μισθό που ανακοινώνει η κυβέρνηση είναι φτερό στον άνεμο.
Φουντώνει γιατί η κατάσταση στις δομές υγείας χειροτερεύει μέρα με την μέρα και εξοργιζόμαστε όταν ο υπουργός «εμπορίου» της υγείας δηλώνει χυδαία ότι όλα βαίνουν καλώς και δεν υπάρχει λόγος ο κόσμος να αντιδράει. Γιατί η κατάσταση στις δομές παιδείας είναι επικίνδυνες για την ίδια την ζωή της εκπαιδευτικής κοινότητας. Αλλά για αυτά δεν υπάρχει μια. Υπάρχουν όμως δισεκατομμύρια για την εμπλοκή της χώρας μας στα πολεμικά μέτωπα, αλλά και για την μετατροπή ολόκληρης της οικονομίας της χώρας μας σε πολεμική.
Γιατί η κατάσταση στους χώρους εργασίας πάει από το κακό στο χειρότερο. Γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων μας αμοίβεται με τον κατώτατο μισθό, οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας πάνε περίπατο, τα ωράρια είναι ξεχειλωμένα.
Φουντώνει γιατί δεν έχει παρθεί ούτε ένα ουσιαστικό μέτρο στο σιδηρόδρομο, κανένα μέτρο για την αντισεισμική – αντιπυρική- αντιπλημμυρική θωράκιση του τόπου.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους που όλο το προηγούμενο διάστημα ήρθαμε σε επαφή αλλά και αυτούς που δεν τα καταφέραμε να βρεθούμε, να πάρουν μέρος στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις του νομού μας.
Να εκφράσουν την οργή και την αγανάκτηση τους, συλλογικά, αποφασιστικά, αλληλέγγυα, οργανωμένα, με τα πανό του σωματείου μας, ώστε να στείλουμε ένα ακόμα πιο δυνατό και αποφασιστικό μήνυμα στην κυβέρνηση και την εργοδοσία.
Ανάμεσα στα κέρδη τους ή τις ζωές μας, εμείς επιλέγουμε την ζωή και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να την λογίζει ως κόστος.
Η θέση όλων όσων συγκλονίστηκαν με αυτό το έγκλημα, όλων όσων αμέσως μετά βγήκαν στο δρόμο για να τιμωρηθούν οι ένοχοι, όλων όσων ασφυκτιούν σε αυτή την σκληρή και βάρβαρη καθημερινότητα, είναι στις απεργιακές συγκεντρώσεις του Εργατικού Κέντρου Λαμίας και των σωματείων του.
Καταγγέλλουμε την θλιβερή πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αλλά και το νόθο εργατικό κέντρο με την επωνυμία «ΕΚΠΕΦ» που ακόμα μια φορά βάζουν εμπόδια στο να εκφραστούν όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας με τον τρόπο που πρέπει. Απεργώντας συνολικά για την ζωή του. Το έκαναν και 2 χρόνια πριν, όταν έγινε το έγκλημα και όταν συμπληρώθηκε ένας χρόνος, το κάνουν και τώρα. Στηρίζουν με κάθε τρόπο την κυβέρνηση και την εργοδοσία.
Για ακόμα μια φορά τους γυρνάμε την πλάτη.
Αυτοί με τα αφεντικά τους, εμείς με όλους τους εργαζόμενους στο δρόμο του αγώνα:
Για να τιμωρηθούν οι ένοχοι.
Για ασφαλείς μεταφορές.
Για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς.
Για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με ουσιαστικές αυξήσεις.
Λαμία 28/2 στην πλατεία πάρκου στις 11:00 π.μ.
Αταλάντη 28/2 στην κεντρική πλατεία 11:30 π.μ.
