Με το προσφιλές απύθμενο θράσος του για ακόμα μία φορά ο πρωθυπουργός, κοροϊδεύει τους εργαζόμενους, βαφτίζοντας την πενιχρή αύξηση του 1€ την ημέρα στον κατώτερο μισθό των ιδιωτικών υπαλλήλων και τα 50 λεπτά του ευρώ την ημέρα για τους εργαζόμενους στο δημόσιο ως «σταθερά βήματα για την ενίσχυση του εισοδήματος των πολιτών».
Πρόκειται για κυνική προσπάθεια εξαπάτησης της κοινής γνώμης από την κυβέρνηση που μάλιστα με οργανωμένο τρόπο και με τα γνωστά non paper του Μαξίμου προσπαθεί να χειραγωγήσει την οργή των εργαζομένων που φουντώνει.
Γιατί οι εργαζόμενοι ούτε μαζική αμνησία έπαθαν, ούτε προσγειώθηκαν στη χώρα το 2025. Ξέρουν πόσο δύσκολα τα βγάζουν πέρα, ότι ο μισθός τελειώνει στις 15 κάθε μήνα. Ότι ο πληθωρισμός και η ακρίβεια που καλπάζει, οι τεράστιες ανατιμήσεις στο κόστος ζωής, τα τρόφιμα, τη στέγη και σε άλλα είδη πρώτης ανάγκης θα καταβροχθίσουν την άνοδο του κατώτερου μισθού μέχρι να πεις «κύμινο».
Ξέρουν ότι μετά από μια 15ετία, 3 σκληρών μνημονίων και τεράστιων περικοπών στους μισθούς, που εφάρμοσαν διαδοχικά τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και αυτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, οι «αυξήσεις» κοροϊδία που ανακοινώθηκαν δεν αναπληρώνουν ούτε στο ελάχιστο τις απώλειες που είχαν οι εργαζόμενοι. Γιατί μπορεί η κυβέρνηση της ΝΔ στις ανοησίες του non paper να ξεκινά τους υπολογισμούς από το 2019, όμως συνειδητά αποκρύπτει τι έχει συμβεί τα τελευταία 15 χρόνια. Όταν σε μια νύχτα του 2012 η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μείωσαν τον κατώτερο μισθό στα 586 ευρώ, οδηγώντας σε μια τεράστια υποτίμηση των εργατικών μισθών που σε συνδυασμό με την αύξηση του πληθωρισμού συνεχίζεται ως σήμερα. Πολιτική που εφάρμοσε και ο ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει και η ΝΔ σήμερα.
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Τα τελευταία 15 χρόνια ο μέσος πραγματικός μισθός είναι 9% μικρότερος απ’ ότι ήταν το 2011. Αν στη μείωση των μισθών προσθέσουμε τον πληθωρισμό της ίδιας περιόδου που φτάνει το 18% τότε η πραγματική μείωση των μισθών φτάνει το 27%.
Αυτό που καταλαβαίνουν όλοι οι εργαζόμενοι γιατί αυτό ζουν, είναι ότι δυναμώνει η τάση ο μέσος μισθός να προσεγγίζει τον κατώτερο, με έναν στους δυο εργαζομένους (46,5%) να αμείβονται με μισθό έως 1.000 € μεικτά.
Οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης είναι πρόκληση για χιλιάδες εργαζόμενους που δουλεύουν με ωρομίσθιο, με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, με όλες αυτές τις άθλιες συμβάσεις που όλες οι κυβερνήσεις έκαναν νόμο και καλούνται να τα βγάλουν πέρα με 350 και 400 ευρώ.
Η κυβέρνηση χυδαιολογεί προς τους εργαζόμενους όταν δε λέει κουβέντα για τη μεγάλη ληστεία τους από το «πάγωμα» των τριετιών που αναλογούσε σε 10% αύξηση για κάθε τρία χρόνια. Όταν ο μέσος μισθός εξακολουθεί να παραμένει «παγωμένος» ή και μειωμένος εξαιτίας της απουσίας Συλλογικών Συμβάσεων, την οποία επέβαλλαν η τωρινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Το 2011 ο μέσος μισθός των εργαζομένων στον κλάδο των τροφίμων ήταν 1.411,85 ευρώ και το 2024, 1.263,74, μειωμένος δηλαδή κατά 148,11 ευρώ ή 10,5%. Στον ιδιωτική υγεία, το 2011 ο μέσος μισθός των εργαζομένων ήταν 1.464,53 ενώ το 2024, 1.216,88, μειωμένος δηλαδή κατά 247,65 ευρώ ή 16,91%. Στις χερσαίες μεταφορές ο μέσος μισθός ήταν 1.831,39 το 2011 και το 2024 έφτασε 1.318,39 ευρώ, μειωμένος κατά 513,17 ευρώ ή 28,02%. Οι εμποροϋπάλληλοι είχαν μέσο μισθό 1.255,57 ευρώ το 2011 και μειώθηκε στα 1.153,92 ευρώ το 2024, μείωση δηλαδή 101,65 ευρώ ή 8,10%. Κι ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό…
Λέει συνειδητά ψέματα ο πρωθυπουργός όταν μιλάει για τομή σε σχέση με τη σύνδεση του κατώτερου μισθού με τον εισαγωγικό μισθό του δημοσίου. Ο πρωθυπουργός κάνει πως ξεχνάει ότι οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων είναι 12. Ότι έχουν προ πολλού κοπεί ο 13ος και 14ος μισθός. Ότι το εισαγωγικό ετήσιο εισόδημα ενός δημοσίου υπαλλήλου υποχρεωτικής εκπαίδευσης το 2011 κι ενώ είχαν πετσοκοπεί τα δώρα, ήταν 10.360 ευρώ ενώ τώρα διαμορφώνεται στα 10.560 ευρώ. 200 ευρώ ονομαστική αύξηση σε διάστημα 14 ετών! Ο εισαγωγικός μισθός στο δημόσιο, υπολογιζόμενος σε 14μηνη βάση διαμορφώνεται στα 754 ευρώ μεικτά. Δηλαδή οι δημόσιοι υπάλληλοι συνεχίζουν να έχουν απώλειες άνω του 30% από την περίοδο πριν την καπιταλιστική κρίση.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, συλλογικές συμβάσεις σημαίνουν και μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, όμως αυτές δεν υπογράφονται από τους εργοδότες που συνεχίζουν να μην παίρνουν μέτρα ασφαλείας γιατί θεωρούνται κόστος. Έτσι μετράμε 300 νεκρούς συναδέλφους μας τα τελευταία 2 χρόνια, έτσι μετράμε 7 νεκρούς εργάτες τις τελευταίες δυο εβδομάδες. Αντί όμως να κοκκινίζουν από ντροπή και να ζητούν συγνώμη, θριαμβολογούν!
Ποιος έχασε βέβαια τη ντροπή για να την βρει η κυβέρνηση; Γιατί το ιερό «δισκοπότηρο» της πολιτικής της είναι τα κέρδη του κεφαλαίου. Οι ανάγκες των εργαζομένων είναι “εκτός” δημοσιονομικών αντοχών. Υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας, την πορεία της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την εκπλήρωση των ΝΑΤΟικών υποχρεώσεων και την προσαρμογή στην πολεμική οικονομία. Λεφτά για μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές δεν υπάρχουν, υπάρχουν όμως για πολεμικά εφόδια και εξοπλισμούς για να μακελεύονται οι λαοί.
Ποιος όμως έχασε την ντροπή για να την βρουν τα κόμματα που κυβέρνησαν, τα κόμματα που προήλθαν από κυβερνητικά κόμματα και τώρα αποτελούν τη χρήσιμη αντιπολίτευση προς την κυβέρνηση; Όλοι έβαλαν το «χέρι» τους και την υπογραφή τους για να φτάσουν σε αυτά τα επίπεδα οι μισθοί, για να καταργηθούν οι διαπραγματεύσεις για τον κατώτερο μισθό, για να μην αναγνωρίζονται ως υποχρεωτικές οι κλαδικές συμβάσεις, για να χαθούν τριετίες που έχουν «δουλευτεί». Όλοι αγνόησαν τις διεκδικήσεις των συνδικάτων, με τελευταίο παράδειγμα το πλαίσιο πάλης που υπέγραψαν 645 συνδικάτα για τις Συλλογικές Συμβάσεις κι όταν αυτά ζητούσαν να κατατεθούν ως σχέδια νόμου, πλην ΚΚΕ όλα σφύριζαν αδιάφορα, τα αγνοούσαν, τα καταδίκαζαν. Είναι υποκριτικό όταν είσαι υπερασπιστής των δημοσιονομικών στόχων, της επίτευξης των “ματωμένων” πλεονασμάτων, της ανταγωνιστικότητας και των αντοχών της οικονομίας, της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, ταυτόχρονα να το “παίζεις” και υπερασπιστής των εργατικών δικαιωμάτων.
Φυσικά τη ντροπή δεν μπορούν να τη βρουν ούτε οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που εδώ και μήνες αγνοούνται. Αγνοούνται στους χώρους δουλειάς και στις κινητοποιήσεις, γιατί μια χαρά στηρίζουν την πολιτική των επιχειρηματικών ομίλων, του κοινωνικού εταιρισμού και της ταξικής συνεργασίας.
Οι εργαζόμενοι έναν τρόπο έχουν για να πετάξουν στα μούτρα της κυβέρνησης την κοροϊδία της. Να το «κάνουν» όπως στις 28 Φλεβάρη. Με εκατομμύρια στους δρόμους ενάντια στην πολιτική που τους στερεί το οξυγόνο. Να το κάνουν όπως το έκαναν οι μεταλλεργάτες της Ζώνης, οι οικοδόμοι, οι διανομείς της efood και άλλοι εργαζόμενοι σε δεκάδες επιχειρήσεις όπου με την οργάνωση του αγώνα πέτυχαν υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς, με επιβολή σταθερού ημερήσιου χρόνου δουλειάς, με επαναφορά των τριετιών.
Την απάντησή τους στην κυβέρνηση, στα κόμματα – παρτενέρ στο αντιλαϊκό χορό και στην εργοδοσία θα τη δώσουν οι εργαζόμενοι μαζικά στην απεργία στις 9 Απρίλη διεκδικώντας:
- Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων και των περιορισμών για τις ΣΣΕ και τους μισθούς.
- Επαναφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ως αφετηρία για την αύξηση του κατώτερου μισθού.
- Ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών με βάση τον πληθωρισμό.
- Επαναφορά κατακτήσεων, όπως το ξεπάγωμα των τριετιών συμπεριλαμβανομένης της περιόδου 2012 – 2023, η αρχή της ευνοϊκότερης σύμβασης, η μετενέργεια, η Κυριακάτικη αργία, η πληρωμή υπερωριών.
- Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων. Χορήγηση όλων των μισθολογικών κλιμακίων, κατάργηση του απαράδεκτου διαχωρισμού στη μισθολογική εξέλιξη ανάλογα με την κατηγορία εκπαίδευσης και του χαρατσιού – εισφοράς για την ανεργία.
- Επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης και κατάργηση της προσωπικής διαφοράς.
- Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους και χωρίς προϋποθέσεις στο 80% του κατώτερου μισθού.
Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στην πολιτική που μας στερεί το Οξυγόνο, εναντία σε ένα σάπιο κράτος που δεν μπορεί να προστατέψει ούτε τα πιο στοιχειώδη δικαιώματά μας, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που θυσιάζει μέχρι και τις ζωές μας στο βωμό του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων. Οι μεγαλειώδεις αγώνες των τελευταίων εβδομάδων απέδειξαν ότι αυτό που τρέμουν η κυβέρνηση και τα κόμματα του κεφαλαίου, το κράτος και η μεγαλοεργοδοσία είναι ένα εργατικό- λαϊκό κίνημα που δε χειραγωγείται, διεκδικεί μέχρι το τέλος την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού, βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας.
Συμμετέχουμε στην Γενική Συνέλευση του ΣΕΤΗΠ την Κυριακή 30 Μαρτίου, 11:00π.μ στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης!
Συνεχίζουμε με τη μαζική συμμετοχή στην πανελλαδική πανεργατική Απεργία στις 9 Απρίλη.
Συμμετέχουμε μαζικά στις απεργιακές συγκεντρώσεις των συνδικάτων στο Άγαλμα Βενιζέλου στις 10:30π.μ!
